Ja, Tower of Power is natuurlijk een begrip in de funk & soul wereld, ze bestaan al 50 jaar en dan wordt dat natuurlijk gevierd, dit is een live registratie van dat jubileum in het Fox Theater in Oakland, Californië, twee cd’s en een dvd. In 2018 schreef ik ook al een recensie over een cd die uitgekomen was ter gelegenheid van hun 50- jarige bestaan, ze werden opgericht in 1968, dus deze box lijkt wat over tijd. Mijn recensie indertijd was behoorlijk positief, maar hier ben ik toch wat kritischer, mijn algemene oordeel over Tower of Power is dat het lijkt op een Hollywood versie van het James Brown Orkest en dat dan met de vergelijking hoe fantastische Europese films in de publiciteitsgeile handen van de Hollywood machine werden ontdaan van alle spanning en realiteit omdat er altijd een happy end moest komen.

Zo erg is het niet met Tower of Power, maar als je naar de bezetting kijkt zie je wel allemaal blanke gezichten, gelukkig wel met een Afro Amerikaanse zanger, maar toch, ze spelen ook veel nummers van James Brown maar in mijn oren blijft het een slap aftreksel, keurige blanke heren die hun best doen om soul & funk te spelen. Het is niet verkeerd, maar oh zo glad en tja blank. Ik weet wel dat de ritme machine achter alle grote soulsterren veelal bestond uit blanke gasten, met name Steve Cropper, maar dat was van een andere klasse.

Het concert is ook opgedragen aan bassist Francis “Rocco” Prestia (1951-2020) die er vanaf het begin bij was en ook op het album is te horen, hij overleed een paar maanden later. Tower of Power was een initiatief van Emilio Castillo (tenorsax, vocals) en Stephen “Doc” Kupka (baritonsax). Veel bandleden uit het verleden krijgen hier ook hun kans, er zijn zo’n 20 muzikanten te horen en dan nog de Funky Strings niet meegerekend. Marcus Scott neemt op de meeste nummers de zang voor zijn rekening, niet slecht maar ik heb wel betere soulstemmen gehoord.

Er zijn hele volksstammen die weglopen met deze muziek, ze bestaan niet voor niets al meer dan 50 jaar, maar aan mij is het niet besteed, het ophitsen van het publiek is misschien leuk als je erbij bent maar luisterend naar een cd gaat het irriteren. Wat ook irritant en niet nodig was geweest is de slordige “editing” van het materiaal waardoor stukken wegvallen. De meeste nummers zijn onderdeel van hun ijzeren repertoire en geschreven door Castillo en Kupka, er is natuurlijk een James Brown medley, maar ik hoor liever de real thing.

Jan van Leersum